Tympanotomia eksploratywna z stapedotomią ucha lewego

5 kwietnia kojarzył mi się do tej pory z rocznicą ślubu rodziców. Od tego roku będę wspominać ten dzień jako szansę na nowe życie.

5 kwietnia pan prof. Henryk Skarżyński przeprowadził na moim uchu środkowym zabieg o skomplikowanej nazwie podanej w tytule posta. Operacja polegała na usunięciu strzemiączka, czyli jednej z trzech kosteczek słuchowych, jednocześnie najmniejszej kości w ciele człowieka, bo zaledwie 5 milimetrowej. Następnie zastępiono ją małą platynową protezką. Nie do końca umiem sobie wyobrazić jak mikroskopijne są te części ludzkiego ciała i jak można nimi manipulować, a jednak. Sam zabieg trwał może z pół godziny, szkoda, że nic z niego nie pamiętam, bo poddana byłam pełnej narkozie.

Sam pobyt w Światowym Centrum Słuchu i Mowy w Kajetanach wspominam bardzo pozytywnie. Mój pokój szpitalny wraz z jego wyposażeniem wyglądał lepiej niż niejeden pokój hotelowy. Drewniane zwykłe łóżko (nie to metalowe szpitalne), szafa na ubrania, biurko, krzesła, łazienka przynależąca do pokoju. Pod tym względem standard naprawdę światowy. Lekarze i sprzęt też światowe, za to kolejki i czas oczekiwania jak to w polskiej służbie zdrowia. Po wizycie kwalifikującej do zabiegu operacyjnego czas oczekiwania na przyjęcie do szpitala to 2 lata...

Wróciłam właśnie z Warszawy, jesem po wizycie kontrolnej. Pani doktor zdjęła opatrunek i powiedziała, że wszystko dobrze się goi. Muszę się jednak oszczędzać, chronić ucho i trzymać kciuki, żeby nowe strzemiączko lepiej przewodziło drgania. Wciąż mam nadzieję (choć rozum mi podpowiada, że złudną), że jak wszystko wydobrzeje to będę słyszeć na tyle dobrze, że aparat nie będzie mi już potrzebny. To moje marzenie, a z marzeń nie należy rezygnować nigdy...

Moje wiosenne uszko